تفاوت روان کننده بتن با فوق روان کننده مربوط به موارد مختلفی از جمله تغییر زمان گیرش بتن، میزان جداشدگی (آب انداختگی بتن)، میزان اسلامپ بتن و نحوه عملکرد این دو افزودنی بتن در میزان مصرف سیمان است. روان و شکل پذیر بودن مخلوط بتنی از مهم ترین معیارهای متمایز کننده کیفیت بتن است؛ بدین منظور از انواع افزودنی‌های روان کننده بتن استفاده می‌شود.
از تفاوت های روان کننده بتن با فوق روان کننده، می‌توان به ساختار افزودنی‌های روان کننده و فوق روان کننده اشاره کرد. این افزودنی‌ها در چهار نوع نفتالیتی، ملامینی، پلی کربوکسیلاتی و لیگنو تولید شده و به بازار مصرف صنعت ساختمان سازی عرضه می‌شوند. روان کننده ها و ابرروان کننده ها هر دو زیرمجموعه ی افزودنی های بتن محسوب می شوند.
روان کنندههای بتن، از ساختار شیمیایی لیگنو سولفونات تشکیل شده و در تولید بتن‌هایی که نسبت آب به سیمان در آن بیشتر از 45 درصد است به کار می‌روند.
انواع گوناگون فوق روان کننده بتن بر پایه ساختاری نفتالین تشکیل شده‌اند و در خط تولید بتن‌هایی که نسبت آب به سیمان در آن‌ها 45-40 درصد است به کار می‌روند. که یکی از مهمترین تفاوت روان کننده بتن با فوق روان کننده محسوب می شود.
جدول تفاوت های روان کننده ها و فوق روان کننده های بتن
بر اساس خواص تفاوت روان کننده بتن با فوق روان کننده را می توان اینگونه گفت که هر نوع از این ترکیبات در قسمت‌های گوناگون اجرایی و ساختمانی مصرف می‌شود. انواع خواص زود گیری، دیر گیری و خنثی از جمله تفاوت روان کننده بتن با فوق روان کننده می‌باشد، که اغلب از خاصیت دیر گیری این افزودنی‌ها بیشتر بهره برده می‌شود.
| خواص و اثرات | روان کننده بتن | فوق روان کننده بتن |
| تغییر زمان گیرش بتن | دیرگیر | معمولی |
| میزان جداشدگی آب انداختگی بتن | کم | متوسط |
| میزان اسلامپ بتن | خوب | متوسط |
| نحوه عملکرد در میزان مصرف سیمان | ۰٫۵ تا ۱٫۶ | ۰٫۴ تا ۱٫۳ |
از دیگر تفاوت روان کننده بتن با فوق روان کننده می توان گفت که افزودنی‌های کاهنده آب با کاهش نسبت آب به سیمان در مخلوط بتنی، خاصیت روانی و شکل پذیری مخلوط را افزایش می‌دهند.
روان کنندههای معمولی نسبت به فوق روان کننده‌ها اثر کمتری در میزان کاهندگی آب مخلوط دارند؛ همچنین استفاده ازفوق روان کننده‌ها احتمال تشکیل حباب هوا در مراحل مختلف تولید و مصرف بتن را کاهش می‌دهد.
انواع روان کنندههای بتن
روان کنندههای بتن در واقع ترکیبات شیمیایی روان کننده ای هستند که به منظور افزایش جریان پذیری بتن در مراحل مختلف تولید افزوده می‌شوند؛ که انواع مختلفی دارند:
- روان کنندههای نسل اول:
اولین دسته از روان کننده‌ها در دهه۱۹۳۰ ، بر پایه منومرهای لیگنو سولفونات تولید شدند. روان کنندههای نسل اول به دلیل کاهش میزان آب مصرفی بتن، مشخصه پایا پلاست و افزایش ماهیت و استحکام بتن مورد توجه مهندسین صنعت ساختمان سازی قرار گرفتند.
روان کنندههای نسل اول با وجود فوایدی که برای صنعت ساختمان سازی داشتند، دارای معایبی نیز بودند:
• محدودیت کاربرد در دمای پایین روان کنندههای
• هوازایی در مراحل مختلف تولید بتن
• میزان مصرف بالا به ازای هر مترمکعب بتن در مقایسه با روان کنندههای نسل بعد
- روان کنندههای نسل دوم:
این روان کننده‌ها؛ بر پایه مونومرهای ملامین سولفونات و نفتالین سولفونات در دهه ۱۹۶۰ تولید شدند. نام دیگر این روان کننده‌ها؛ فوق روان کننده می‌باشد. قبل از استفاده فوق روان کننده‌ها با سیمان مورد نظر، حتما باید آزمایش‌های تشخیص سازگاری انجام شود.
محدودیت‌های مصرفی فوق روان کننده‌ها:
۱) در صورت استفاده بلند مدت، موجب عدم حفظ کارایی بتن می‌شود.
۲) عدم امکان استفاده دردمای بالا ابر روان کننده‌ها
- روان کنندههای نسل سوم:
ابر روان کننده‌ها، سومین نسل از ترکیبات روان ساز هستند که بر پایه پلی کربوکسیلاتی اتر تولید می‌شوند. سومین نسل از ترکیبات روان ساز هستند که بر پایه پلی کربوکسیلاتی اتر تولید می‌شوند. ابر روان کننده‌ها به دلیل مزایای زیاد، خیلی زود پای به عرصه رقابت تکنولوژی گذاشتند و مورد توجه مهندسین سازه قرار گرفتند.
مزایای این نسل روان کننده می‌توان موارد زیر را شرح داد:
• کاهش چشمگیر آب مصرفی برای تولید بتن
• تولید حباب کمتر در بتن
• حفظ کارایی بتن برای مدت طولانی تفاوت روان کننده با فوق روان کننده درتغییر زمان گیرش بتن
• قیمت بسیار مقرون به صرفه تفاوت روان کننده با فوق روان کننده؛ با تاثیر مختلف بر زمان گیرش اولیه بتن، به وضوح مشخص می‌شود.
تفاوت روان کننده بتن با فوق روان کننده در تغییر زمان گیرش بتن
میزان گیرش اولیه بتن به اندازه ذرات سیمان، دمای آب، نسبت آب به سیمان و… بستگی دارد؛ اما نقش مهم افزودنی روان کننده و فوق روان کننده در این زمینه را نمی‌توان نادیده گرفت.
انواع افزودنی‌های روان کننده و فوق روان کننده، بر اساس نیاز مصرفی و اقدامات اجرایی در سه دسته زود گیر، دیر گیر و خنثی تقسیم بندی می‌شوند؛ البته افزودن ترکیبات روان کننده و فوق روان کننده بیشتر در جهت افزایش زمان گیرش سیمان یا همان کندگیری انجام می‌شود.
به طور کلی تاثیر افزودنی‌های فوق روان کننده بر زمان گیرش بتن از نوع خنثی یا کندگیری بسیار کم لحاظ می‌شود.
تفاوت روان کننده بتن با فوق روان کننده در زمان گیرش اولیه سیمان، در این جهت است که استفاده مناسب از روان کننده‌ها در دمای ۱۷-۳۹ درجه سانتی گراد، زمان گیرش اولیه بتن را ۱-۳ ساعت به تاخیر می‌اندازد.
تاثیر تاخیری فوق روان کننده‌ها، نسبت به روان کنندههای معمولی کمتر است و اغلب نمی‌توان میزان این کاهش زمان گیرش اولیه را کنترل نمود.
تفاوت روان کننده بتن با فوق روان کننده در میزان آب انداختگی بتن
آب انداختن به معنای ایجاد جدا شدگی در سطح بتن، به دلیل تجمع لایه‌ای نازک از ترکیب آب و سیمان در سطح بتن است که به تولید بتنی بی کیفیت و بی دوام منجر می‌شود.
برای به حداقل رساندن میزان آب انداختگی بتن و تولید بتن مرغوب، لازم است که اطلاعات کاملی از انواع ترکیبات کاهنده و تفاوت روان کننده بتن با فوق روان کننده داشته باشیم.
انواع ترکیبات روان کننده و فوق روان کننده تاثیر مشابهی بر میزان آب انداختگی ندارند؛ به گونه ای که افزودنی‌های روان کننده موجب افزایش میزان آب انداختگی در سطح بتن می‌شوند.
اما ترکیبات فوق روان کننده و مشتقات تولیدی آن‌ها اگر با دوز مناسب استفاده شوند، تاثیر متضادی با روان کنندههای نسل اول خواهند داشت و موجب کاهش میزان آب انداختگی در سطح بتن می‌شوند.
استفاده از فوق روان کننده‌ها در دوزهای نامناسب موجب تاثیر منفی بر میزان آب انداختگی و جدا شدگی در سطح بتن می‌شود ؛ البته افزایش میزان جداشدگی در سطح بتن پس از افزودن فوق روان کننده به بتن، می‌تواند ناشی از عدم تناسب در اندازه سنگدانه‌های مصرفی در تولید بتن باشد و برای حل این مشکل باید از سنگدانه‌هایی با سایز کوچک تر استفاده کرد.
تفاوت روان کننده بتن با فوق روان کننده در میزان اسلامپ بتن
تفاوت روان کننده بتن با فوق روان کننده در میزان اسلامپ بتن و تفاوت روان کننده بتن با فوق روان کننده در میزان آب انداختگی اسلامپ بتن؛ معیاری برای تعیین و ارزیابی میزان روانی و جریان پذیری بتن تولیدی می‌باشد.
استفاده از ترکیبات روان کننده و فوق روان کننده موجب افزایش اسلامپ یا جریان پذیری بتن تولیدی در مقایسه با بتن شاهد می‌شود.
برای پی بردن به تفاوت روان کننده بتن با فوق روان کننده در نحوه عملکرد افزایش اسلامپ، باید آزمایش و ارزیابی‌های مربوطه را انجام دهیم.
طبق بررسی‌های انجام شده، بتن تولید شده به همراه ترکیبات فوق روان کننده در مقایسه با بتن تولیدی به همراه افزودنی‌های روان کننده نسل اول، افزایش اسلامپ یا همان جریان پذیری بیش‌تری از خود نشان دادند.
فوق روان کننده‌ها در کنار تاثیر مفید خود بر افزایش اسلامپ؛ موجب کاهش زمان کار بتن می‌شوند؛ برای حل این مشکل دو راه کار وجود دارد:
۱) افزودن بخشی از ترکیبات فوق روان کننده به بتن در مرحله ساخت و افزودن بخش عمده دیگر ترکیبات فوق روان کننده در مرحله بتن ریزی که این خود از دیگر تفاوت روان کننده بتن با فوق روان کننده در نحوه عملکرد است.
۲) استفاده از فوق روان کننده با خاصیت کند گیر
تفاوت روان کننده بتن با فوق روان کننده در نحوه عملکرد
نحوه عملکرد ترکیبات روان کننده و فوق روان کننده بر مبنای قدرت دافعی الکترواستاتیکی تعریف می‌شود. افزودنی‌های روان کننده و فوق روان کننده از ذرات ملامین، نفتالین و لیگنو که همگی دارای بار منفی الکتریکی هستند تشکیل شده‌اند.
زمانی که ذرات روان کننده که حامل بار منفی هستند در کنار ذرات مثبت سیمان قرار می‌گیرند، ذرات سیمان خنثی می‌شوند؛ در نتیجه پیوند بین ذرات سیمان ضعیف تر و فاصله بین ذرات سیمان بیشتر شده و سیمانی روان‌تر و شکل پذیرتر تولید می‌شود.
تفاوت روان کننده بتن با فوق روان کننده در مشخصه عملکردی، این است که فوق روان کننده‌ها که از مشتقات ملامین و نفتالین دارای قدرت بیش‌تری برای ایجاد نیروی دافعه بین ذرات سیمان هستند؛ بنابراین سیمانی روان‌تر و شکل پذیرتر تولید می‌شود.
یک پاسخ
سلام تفاوت روان کننده بتن با فوق روان کننده در چیه؟ میشه بیشتر راهنمایی کنید!